ks. Zbigniew Paweł Maciejewski

24 kwietnia 2002, środa (J 12,44-50)

Doskonały i ślepy.

Czy widzisz swój grzech, nieprawość, złe postępowanie? Czy dostrzegasz, takie czy inne, słabości swojego życia? Jeśli nie, jeśli uważasz się za człowieka doskonałego, to prawdopodobnie jesteś w błędzie.

Żeby widzieć potrzeba światła, żeby widzieć grzech potrzeba Jezusa, potrzeba światła jakie On daje. "Ja przyszedłem na świat jako światło, aby każdy, kto we Mnie wierzy, nie pozostawał w ciemności." (J 12,46)

Przyczyny błędu ludzi uważających się za doskonałych polegają na ich oddaleniu od Boga. Popełniają oni, jak wszyscy, swoje świństwa, ale doskonale potrafią się usprawiedliwić i wybielić. Dopiero stanięcie przed Bożym obliczem sprawia, że człowiek poznaje smutną prawdą o swojej cnocie.

Wielcy święci, to ludzi, którzy uważali siebie za wielkich grzeszników i wiele czasu poświęcali na rachunek sumienia i wyznawanie swoich grzechów. Mieli w sobie tyle Bożego światła, że widzieli wszystko.

Ludzie wierzący w swoją doskonałość nie prawdziwie są doskonali, oni jedynie nie widzą swych grzechów, żyją w ciemności - z dala od Jezusa, są ślepi. Do której kategorii ty należysz?



[DAWID]