ks. Zbigniew Paweł Maciejewski
20 lutego 2002, środa (Łk 11,29-32)
Salomon to król, który jest uosobieniem największej mądrości. Jezus mówi, że jest kim większym od Salomona. Jonasz to jeden z proroków. Jezus twierdzi, że jest kimś większym od niego. Królowa z Południa przybywa by słuchać i uczyć się od Salomona - jak skromna uczennica. Mieszkańcy Niniwy nawracają się pod wpływem działalności Jonasza - nie bacząc, że to prorok z obcego, wrogiego kraju, służący obcemu Bogu.
Do tego, który jest większy od królów i proroków także ciągną tłumy, ale w swej masie nie myślą czegoś się od Jezusa nauczyć. Wolą obejrzeć jakiś cud, który potraktują jak kuglarskie sztuczki. Nie ma także mowy o jakimś nawróceniu. My, synowie Abrahama, mamy się nawracać? To niepoważne.
Plemię przewrotne to mocne słowa. Twarde i chłoszczące jak bicz, ale w pełni zasłużone. Żyjmy tak, byśmy my ich nie usłyszeli. Nie uważajmy się za mądrzejszych i świętszych od Pana Boga. Słuchajmy Go i uznajmy, że zawsze nam potrzeba nawrócenia.