ks. Zbigniew Paweł Maciejewski

21 października 2002, poniedziałek (Łk 12,13-21)

Jeść, by żyć.

Niebo to "wieczny odpoczynek", pokój i spokój. Nie ma tam trosk, zabiegania i zadyszki. Stan idealny.

Może dlatego Jezus przestrzega przed chciwością, bo ta generuje ciągły niepokój, ciągłe starania, szukania. Chciwość jest nienasycona - ciągle jej mało i mało. Ciągle trzeba gromadzić, zbierać, pomnażać, zdobywać. I ciągle mało, mało i mało. Człowiek nie ma czasu, by żyć.

Owszem, potrzeba jakiejś troski o dobra doczesne, ale zawsze pamiętajmy, że mamy jeść, by żyć, a nie żyć, by jeść.



[DAWID]