ks. Zbigniew Paweł Maciejewski
(metoda zaczerpnięta z: B.D. Gołębnik, G. Teusz, Edukacja poprzez język. O całościowym uczeniu się, Warszawa 1999, s. 108-109.)
Jest to metoda technicznej organizacji dyskusji w grupach, w dwóch rundach. Grupy drugiej rundy są gruntownie wymieszane - w skład każdej nowej grupy wchodzą pojedynczy przedstawiciele poprzednich grup. W ten sposób grupy (i ich pomysły, poglądy, idee) są dokładnie "zmiksowane" - to co wypracowała każda grupa w pierwszej rundzie trafia do wszystkich grup drugiej rundy. Zwykle grupy pierwszej rundy są mniej liczne od grup drugiej tury. Do przeprowadzenia tej metody można użyć kart do gry (podział według figur a następnie według kolorów; karty do gry mają jednak te wadę, że nie można w pierwszym etapie utworzyć grup większych niż czteroosobowe), karteczek z wypisaną literą i liczbą (podział według liter a następnie według liczb; karteczki mają jednak tę wadę, że są mało atrakcyjne i podatne na zniszczenie), można także przygotować specjalne karty - i to jest rozwiązanie optymalne.
Do przygotowania kart można użyć kart "Claro", które mają koszulki jak karty do gry a po drugiej stronie są czyste. Optymalna ilość kart to 50 - pozwala posłużyć się kartami w każdej klasie a także w innych, większych grupach. Pozwala także na szersze pole manewru w ustalaniu wielkości grup w poszczególnych rundach - np. przy trzydziestu osobach można najpierw pracować w grupach trzyosobowych a potem utworzyć dziesięcioosobowe lub też zacząć od grup czteroosobowych (dwie będą trzyosobowe) a potem utworzyć ośmioosobowe. Wszystko w zależności od potrzeb i planów.
Do wykonania kart potrzebujemy wyciętych ze sztywnego brystolu szablonów cyfr od 0 do 9, cyfra 1 musi mieć dwa szablony. Szablony kładziemy na pierwszej partii dziesięciu kart tworząc liczby od 1 do 10. Na szablony kładziemy ciężarki - np. magnesy, które uniemożliwią przesuniecie szablonu w czasie malowania. Najlepsza (bo najszybsza) w tym wypadku jest farba w aerozolu. Gdy decydujemy się na inną farbę i tradycyjny pędzel musimy zadbać o solidniejsze przymocowanie szablonów - np. przykleić za pomocą minimalnej ilości kleju w sztyfcie lub żółtej taśmy papierowej. Po wyschnięciu farby (można sobie pomóc suszarką) szablony przenosimy na kolejną i kolejną partię kart. W ten sposób przygotowujemy pięć kompletów po dziesięć sztuk kolorów (proponujemy: czerwony, zielony, żółty, pomarańczowy i czarny) i dziesięć kompletów po pięć sztuk liczb.
Dobieramy potrzebną ilość kart, tasujemy i rozdajemy uczestnikom. Jeśli będziemy mieć dwóch pomocników możemy to zrobić w błyskawiczny sposób. Następnie mówimy w jakim miejscu sali spotkają się poszczególne "liczby" czyli ich właściciele i zapraszamy do zajęcia miejsc. Po utworzeniu grup dajemy polecenie i wyznaczamy czas pracy. Po jego minięciu wyznaczamy miejsca w sali dla poszczególnych kolorów i prosimy o zajęcie nowych miejsc. Wydajemy kolejne polecenie i wyznaczamy czas na jego realizację. Po tym następuje praca na forum, zebranie wyników pracy drugiej grupy.
Specjalne karty do "miksowania" lub zwykłe karty do gry, lub karteczki z kombinacją np. liter i liczb.
Musi istnieć możliwość przemieszczania się po klasie - najlepsze byłyby same krzesła w sali wolnej od ławek.
karty do miksowania
© 2001 - ks. Zbigniew Paweł Maciejewski