ks. Zbigniew Paweł Maciejewski

W płaszczu eksperta

Autorami tej metody są Dorothy Heathcote i Gavin Bolton (autorzy książki Mantle of the Expert - W płaszczu eksperta).

Ideą tej strategii dramowej jest fikcja polegająca na wejściu uczestników w rolę zespołu fachowców - ekspertów, któremu składa się zamówienie rozwiązania jakiegoś problemu wymagającego wieloaspektowych badań i działań. Jest to strategia wymagająca dużo czasu - może być rozciągnięta na wiele spotkań. Metoda uczy dyskusji, negocjacji i kompromisu, podejmowania decyzji. Stymuluje czytanie, pisanie, twórczość artystyczną. Jest dobrym bodźcem do bezbolesnego realizowania treści programowych.

Cztery zasady strategii (wdł. G. Boltona)

1. Określenie "my" i "oni". "My" to uczniowie pod kierunkiem nauczyciela, tworzący zespół, którego celem jest rozwiązanie jakiegoś problemu. Zespół ma swoją nazwę, musi być na tyle liczny, by mógł w trakcie zajęć podzielić się na mniejsze sekcje (pracujące nad jakimś aspektem zadania), może mianować kierowników, w razie konieczności zamawiać pomocnicze ekspertyzy. "Oni" to instytucja, organizacja, zespół czy też pojedyncza osoba nad której problemem pracuje zespół "my". "Oni" nie pojawiają się jako cały zespół fizycznie w dramie, może to być tylko wizyta przedstawiciela (nauczyciel w roli) albo odczytanie pism zlecających wykonanie zadania.

2. Problem nad którym pracuje zespół winien być na tyle złożony, by wymagało to podziału zadań i późniejszej wymiany ustaleń. Dokonuje się to w małych grupach. Istotnym się wydaje, by ustalenie potrzeb, zadań i podziału na grupy zostało dokonane przez zespół. Rola nauczyciela polegać tu będzie na stymulacji przez pytania, naprowadzanie i sugestię - dobrze jest to robić z pozycji "równy wśród równych" niż "z katedry wszystkowiedzącego". Chodzi o stworzenie odpowiedniej atmosfery do działań kreatywnych, dobrze rozumianej "gorączki".

3. Zadania zespołu jako całości i poszczególnych grup realizować powinny program nauczania (choć uczestnicy mogą nawet o tym nie wiedzieć, realizując go "mimo woli", "niechcący", ale za to z zapałem). Oprócz treści wprowadza się uczestników w pewne umiejętności stanowiące formalne cele nauczania (postawa badawcza, tworzenie sprawozdań, czytanie i słuchanie ze zrozumieniem, sprawność prezentowania swoich poglądów, dyskusji, negocjacji).

4. Działania poszczególnych grup powinny być nastawione na konkretny wytwór, który można zaprezentować - zobaczyć, przeczytać. Nie należy tu jednak wprowadzać elementu współzawodnictwa - wszystkie grupy mają wspólny cel - rozwiązać postawione przed całym zespołem zadanie.

Zakończeniem tej strategii dramowej winna być prezentacja wytworów poszczególnych sekcji. Może to mieć charakter konferencji prasowej, wystawy, wydania dokumentacji.